16. Ang mga opisyal nga taga-Asiria midugang pa gayod pagdaot sa Ginoo nga Dios ug sa iyang alagad nga si Ezequias.
17. Unya nagsulat si Senakerib aron pagbugalbugal sa Ginoo, ang Dios sa Israel. Miingon siya, “Ang Dios ni Ezequias dili makaluwas sa iyang katawhan gikan kanako sama nga ang mga dios sa kanasoran wala makaluwas sa ilang katawhan.”
18. Ug sa kusog nga tingog gisinggit kini nila sa pinulongan sa Juda ngadto sa katawhan sa Jerusalem nga didto sa kota aron paghadlok ug paglisang kanila aron sa ingon maagaw nila ang siyudad.
19. Gipakasama nila ang Dios sa Jerusalem sa mga dios sa katawhan sa kalibotan nga binuhat lamag tawo.
20. Unya ang hari nga si Ezequias ug si Isaias nga propeta, anak ni Amos, nag-ampo ug nagpakitabang sa Dios.
21. Ug ang Ginoo nagsugo ug usa ka anghel ug gipamatay sa anghel ang tanang mga sundalo sa hari sa Asiria. Busa mipauli si Senakerib nga naulawan ngadto sa iyang kaugalingong nasod. Ug sa pag-abot niya didto sa templo sa iyang dios, gidunggab siya sa pipila sa iyang mga anak.
22. Sa ingon niining paagiha giluwas sa Ginoo si Ezequias ug ang mga nagpuyo sa Jerusalem gikan kang Senakerib ug sa ilang mga kaaway. Unya nagmalinawon na sila.
23. Ug daghan ang nagdalag mga mahalong gasa ngadto kang Ezequias ug sukad niadtong panahona gipasidunggan siya sa tanang kanasoran.
24. Unya nasakit si Hari Ezequias ug hapit mamatay. Nag-ampo siya sa Ginoo ug gitubag siya sa Ginoo ug gihatagan ug ilhanan nga mamaayo siya.
25. Apan si Ezequias wala magpasalamat sa Ginoo tungod sa iyang garbo. Busa gisilotan sa Ginoo ang Juda ug ang Jerusalem.
26. Apan sa kataposan si Ezequias ug ang mga taga-Jerusalem nagpaubos sa ilang kaugalingon busa wala nila mahiagomi ang kaligutgot sa Dios samtang buhi pa si Ezequias.