36. Sa paghimo sa haponon nga halad, si propeta Elias miduol sa halaran ug miingon, “O Ginoo, Dios ni Abraham, ni Isaac ug ni Jacob, ipakita niining adlawa nga ikaw mao ang Dios sa Israel ug nga ako mao ang imong alagad ug nga gihimo ko kining tanan tungod sa imong sugo.
37. Tubaga intawon ako, O Ginoo, aron masayod kining katawhan nga ikaw, mao ang Dios ug nga gipahinulsol mo sila.”
38. Unya mikunsad ang kalayo sa Ginoo, ug giut-ot ang halad nga sunogonon ingon man ang sugnod lakip ang mga bato ug abog ug nauga ang tubig nga diha sa kanal.
39. Sa pagkakita niini sa tanang katawhan, nanghapa sila ug miingon, “Si Yahweh mao ang Dios. Si Yahweh lamang maoy Dios!”
40. Ug si Elias miingon kanila, “Dakpa ninyo ang mga propeta ni Baal! Kinahanglan nga walay makaikyas kanila!” Ug gidakop nila sila ug gidala sila ni Elias didto sa Sapa sa Kison ug gipamatay didto.
41. Ug si Elias miingon kang Ahab, “Tungas karon ug kaon ug inom kay may dinahunog sa ulan.”
42. Busa mitungas si Ahab aron sa pagkaon. Ug mitungas si Elias ngadto sa tumoy sa Bukid sa Carmel ug miyuko ug gibutang niya ang iyang nawong tungatunga sa iyang mga tuhod.
43. Ug miingon siya sa iyang sulugoon, “Lakaw karon, tan-aw ngadto sa dagat.” Milakaw ang sulugoon ug mitan-aw ug miingon, “Wala akoy nakita.” Ug miingon si Elias, “Balik ngadto sa pito ka higayon.”