1. Mga anak, gisulatan ko kamo niini aron dili na kamo magpakasala. Apan kon may makasala, may manlalaban kita nga si Jesu-Cristo, ang matarong. Siya maoy mangatubang sa Amahan.
2. Siya mao ang halad aron mapasaylo ang atong mga sala ug dili lang kay ang ato ra kondili ang mga sala usab sa tanang tawo.
3. Kon tumanon nato ang mga sugo sa Dios, mapaniguro nato nga nakaila kita kaniya.
4. Kon may moingon, “Nakaila ako sa Dios,” apan wala magtuman sa iyang gisugo, bakakon kanang tawhana ug wala kaniya ang kamatuoran.
5. Apan ang nagtuman sa iyang sugo, nahingpit diha kaniya ang gugma sa Dios. Mahibaloan nato nga nagkinabuhi kita sumala sa kabubut-on sa Dios pinaagi niini:
6. ang nag-ingon nga siya anaa sa Dios kinahanglan magkinabuhi sama kang Jesu-Cristo.
7. Minahal kong mga igsoon, dili bag-o ang sugo nga gisulat ko kaninyo. Karaan kining sugoa ug diha na kini kaninyo sukad pa sa sinugdan. Mao kini ang mensahe nga inyo nang nadungog.
8. Apan bag-o kining sugoa nga gisulat ko kaninyo ug makita nga matuod kini diha kang Cristo ug diha usab kaninyo kay ang kangitngit miagi na ug ang matuod nga kahayag midan-ag na.
9. Ang nag-ingon nga anaa siya sa kahayag apan nagdumot diay gihapon sa iyang isigkatawo anaa pa sa kangitngit.
10. Ug ang nahigugma sa iyang isigkatawo anaa sa kahayag, busa walay bisan unsa diha kaniya nga makaangin sa uban ngadto sa pagpakasala.
11. Apan ang nagdumot sa iyang isigkatawo anaa pa sa kangitngit. Naglakaw siya sa kangitngit ug wala masayod kon asa siya paingon kay gibutaan man siya sa kangitngit.