5. Weggespoel het U hulle; hulle word ’n slaap; in die môre is hulle soos die gras wat weer uitspruit:
6. in die môre bloei dit en spruit weer uit; in die aand sny ’n mens dit af, en dit verdor.
7. Want ons vergaan deur u toorn, en deur u grimmigheid word ons verskrik.
8. U stel ons ongeregtighede voor U, ons verborge sondes in die lig van u aangesig.
9. Want al ons dae gaan verby deur u grimmigheid, ons bring ons jare deur soos ’n gedagte.