6. want ’n oomblik is daar in sy toorn, ’n lewe in sy goedgunstigheid; saans vernag die geween, maar smôrens is daar gejuig.
7. Ek het wel in my sorgeloosheid gesê: Ek sal vir ewig nie wankel nie.
8. Here, U het my berg deur u welbehae sterk laat staan. U het u aangesig verberg — ek het verskrik geword!
9. Ek het U aangeroep, Here, en ek het die Here gesmeek:
10. Watter voordeel is daar in my bloed as ek neerdaal in die kuil? Sal die stof U loof? Sal dit u trou verkondig?
11. Hoor, Here, en wees my genadig! Here, wees my ’n helper!