3. Daarom het hulle die plek Tabéra genoem, omdat die vuur van die Here onder hulle gebrand het.
4. EN die gemengde bevolking wat onder hulle was, is met lus bevang. Toe het die kinders van Israel ook weer geween en gesê: Wie sal vir ons vleis gee om te eet?
5. Ons dink aan die visse wat ons in Egipte verniet kon eet, aan die komkommers en die waterlemoene en die prei en die uie en die knoffel.
6. Maar nou is ons siel dor; daar’s glad niks nie: net die manna is voor ons oë.
7. Die manna was soos koljandersaad, en dit het gelyk na balsemgom.
8. Die volk het rondgeloop en dit versamel en in handmeule gemaal of in vysels gestamp, en hulle het dit in potte gekook en daarvan roosterkoeke gemaak. En die smaak daarvan was soos die smaak van oliekoeke.
9. En as die dou snags op die laer val, het die manna ook daarop geval.
10. Toe het Moses die volk, volgens hulle geslagte, elkeen by die deur van sy tent hoor ween; en die toorn van die Here het grootliks ontvlam; ook was dit verkeerd in die oë van Moses.