3. Ek self het gesien hoe ’n dwaas wortel skiet; maar skielik het ek sy woning vervloek.
4. Ver is sy kinders van geluk; en hulle word verbrysel in die poort sonder dat iemand red.
5. Wat hy geoes het, eet die hongerige op, en dié haal dit selfs uit die doringheining uit; en die ondergang hyg na hulle rykdom.
6. Want onheil kom nie voort uit die stof, en moeite spruit nie uit die grond nie.
7. Maar die mens word vir moeite gebore soos die vonke boontoe vlieg.
8. MAAR wat my aangaan, ek sou na God vra en my saak aan die Godheid voorlê,
9. aan Hom wat groot dinge doen en ondeurgrondelike, wonders sonder getal;
10. wat reën gee oor die aarde en waters uitstuur oor die velde;
11. om nederiges op ’n hoogte te stel daarbo; en die wat in die rou is, verkry die hoogste geluk.
12. Hy wat die planne van listige mense verydel, sodat hulle hande niks kan uitrig wat standhou nie;
13. wat die wyse manne vang in hulle listigheid, en die raad van die slinkse mense misluk van haastigheid.
14. Oordag stuit hulle op duisternis, en soos in die nag tas hulle rond op die middag.
15. So verlos Hy dan van die swaard wat kom uit hulle mond, en die behoeftige uit die hand van die sterk man.
16. So is daar dan verwagting vir die arme; en ongeregtigheid hou die mond toe.