14. As ’n mens sterwe, sal hy weer lewe? Dan sou ek hoop al die dae van my stryd totdat my aflossing kom;
15. U sou roep, en ek sou U antwoord, na die maaksel van u hande sou U verlang.
16. Want nou tel U my voetstappe. Let U nie op my sonde nie?
17. My oortreding is verseël in ’n bondeltjie, en U sluit my ongeregtigheid weg.
18. Maar soos ’n berg stukkend val as dit neerstort, en ’n rots versit word uit sy plek;
19. die water klippe glad skuur; die stortvloede daarvan die grond van die aarde wegspoel; so is die verwagting van ’n mens — U maak dit tot niet.
20. U oorweldig hom vir ewig, en hy gaan heen; U verander sy gelaat en stuur hom weg.
21. Sy kinders kom in eer, maar hy word dit nie gewaar nie; en hulle word gering, maar hy let nie op hulle nie.
22. Net sy vlees aan hom voel pyn, en sy siel in hom treur.