13. Ag, as U my maar in die doderyk wou wegsteek, my wou verberg totdat u toorn bedaar het, my ’n bepaalde tyd wou stel en dan aan my wou dink!
14. As ’n mens sterwe, sal hy weer lewe? Dan sou ek hoop al die dae van my stryd totdat my aflossing kom;
15. U sou roep, en ek sou U antwoord, na die maaksel van u hande sou U verlang.
16. Want nou tel U my voetstappe. Let U nie op my sonde nie?
17. My oortreding is verseël in ’n bondeltjie, en U sluit my ongeregtigheid weg.
18. Maar soos ’n berg stukkend val as dit neerstort, en ’n rots versit word uit sy plek;
19. die water klippe glad skuur; die stortvloede daarvan die grond van die aarde wegspoel; so is die verwagting van ’n mens — U maak dit tot niet.
20. U oorweldig hom vir ewig, en hy gaan heen; U verander sy gelaat en stuur hom weg.